• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اجاج (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: اجاج (مفردات‌قرآن)، اجاج.

أُجاج (به ضم همزه) از مفردات نهج البلاغه، به معنای آب شور مایل به تلخی، توصیفی از وضعیت و کیفیت عذاب اهل جهنم می‌باشد.



أُجاج آب شوری را گویند که به تلخی زند. «هٰذٰا عَذْبٌ فُرٰاتٌ سٰائِغٌ شَرٰابُهُ وَ هٰذٰا مِلْحٌ اُجٰاجٌ»،


لذا امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دربارۀ راغبان خدا فرموده: «فهم فی بحر اجاج افواههم ضامرة و قلوبهم قرحة قد وعظوا حتی ملّوا؛ آن‌ها از نادانی مردم و ظلم ظالمان در دریایی تلخ هستند و دهان‌هایشان بسته و دل‌هایشان مجروح است، بقدری مردم را موعظه کرده‌اند تا خسته شده‌اند.»
همچنین آن وجود نورانی در وصف آتش جهنّم فرموده: «ساطع لهبها، متغّیظ زفیرها متاجج سعیرها؛ شعله‌اش بلند، صدایش پرهیجان، آتشش در شدت حرارت است.»
(نعوذ بالله منها) در لغت آمده: «الاجّة: شدة الحرّ و توهّجه».


این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. فاطر/سوره۳۵، آیه۱۲.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۷۵، خطبه۳۲.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۸۲، خطبه۱۹۰.    
۴. ابونصر، جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۱، ص۲۹۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اجاج»، ص۲۶.    






جعبه ابزار