ابوولید بشر بن ولید کندی بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوولید بُشر
بن ولید
بن خالد کندی بغدادی (حدود ۱۵۰-۲۳۸ هـ)،
محدث،
فقیه و قاضی
بغداد بوده است.
مذهب او را
حنفی دانسته‌اند.
ابوولید بُشر
بن ولید
بن خالد کندی بغدادی، در حدود ۱۵۰ هـ متولد شد.
فقه را نزد
ابویوسف قاضی آموخت و با وی همنشین بود و نزد او از جایگاه خاصی برخوردار بود.
حماد بن زید،
مالک بن انس،
صالح مرّی،
محمد بن طلحه،
ابومعشر و
عبدالرحمان بن ابی‌الزناد نیز از کسانی بودند که بشر از دانش آنها بهره گرفت.
ابوولید محدث و فقیه بود و اطلاعات فقهی بسیاری داشت
و شاگردانی چون
موسی بن اسحاق انصاری،
ابوالحسین
احمد بن عبدالله جرجانی و ابوالقاسم
حماد بن احمد مروزی را تربیت نمود.
برخی رجال‌نویسان کندی را فردی موثق، دین‌دار و در باب احکام سخت‌گیر
و حنفی‌مذهب توصیف کرده‌اند.
مامون عباسی (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) کندی را که از بزرگان اصحاب رای به شمار می‌آمد، در سال ۲۰۸ هـ به منصب قضاوت بغداد منصوب کرد.
او علاوه بر قضاوت، به دادن فتوا و گفتن حدیث هم اشتغال داشت، تا اینکه برخی نزد خلیفه از او بدگویی کرده و گفتند که بشر قائل به مخلوق بودن
قرآن نیست، به همین سبب او را در منزلش حبس کرده و اجازه فتوا ندادند. اما هنگامی که
متوکل (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ هـ) به خلافت رسید، دستور داد تا او را آزاد کنند و او دوباره به فتوا دادن و حدیث گفتن مشغول شد، ولی از آن پس درباره مخلوق یا غیرمخلوق بودن قرآن نظری نداد و موجب شد
اصحاب حدیث از او دوری جویند.
کتاب جوامع
ابی‌یوسف از آثار بُشر کندی است.
بُشر کندی سرانجام در سال ۲۳۸ هـ در بغداد درگذشت.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۰۲، برگرفته از مقاله «ابوولید بُشر
بن ولید
بن خالد کندی بغدادی».
