• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابومعشر سندی (دائرةالمعارف‌مؤلفان‌اسلامی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: ابومعشر سندی.


نجیح بن عبدالرحمان سندی (حدود ۹۰-۱۷۰قمحدث اهل سنت و راوی برخی اخبار تاریخی و یکی از نخستین راویان سیره پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) بود.



ابومعشر نجیح بن عبدالرحمان سندی مدنی‌ هاشمی، با آنکه ایشان از محدثان اهل سنت است، شیخ طوسی وی را در زمره اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) نام برده است. گفته شده که وی ابوامامة اسعد بن سهل صحابی را ملاقات کرد. ابومعشر در دکان خیاطی به شاگردی مشغول شد و چون برخی بزرگان تابعی همچون محمد بن کعب قرظی، محمد بن قیس و سعید مقبری به آنجا آمد و شد می‌کردند، وی به کمک حافظه نیرومند خود از آنان احادیث و اخبار می‌شنید. او از بزرگان دیگری چون نافع مولای ابن عمر، محمد بن منکدر و هشام بن عروه نیز حدیث روایت می‌کرد. فرزندش محمد و نیز محمد بن جعفر ورکانی، محمد بن بکار و برخی دیگر از او روایت کرده‌اند. وی محدث و راوی برخی اخبار تاریخی و یکی از نخستین راویان سیره پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود و آن‌ اندازه مشهور بود که وقتی مهدی خلیفه عباسی (۱۵۸-۱۶۹ق) در آغاز خلافتش به مدینه آمد، او را با خود به عراق برد و گرامی داشت و به ادامه فعالیت علمی تشویق کرد.


ابومعشر دارای آثار و تالیفاتی نیز بوده که از آن جمله است: المغازی تاریخ الخلفاء
[۱۲] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۲، ص۹۵.
و کتاب الحرة که درباره واقعه حره است و نوه او داود بن محمد بن ابی معشر از او نقل کرده است.


ابومعشر اندکی پیش از مرگ به اختلال حواس و ناتوانی شدید دچار شد و در سال ۱۷۰ق در بغداد درگذشت.‌هارون (خلافت ۱۷۰-۱۹۳ق) بر جنازه‌اش نماز خواند و در گورستان بزرگ بغداد به خاک سپرده شد. (دیگر منابع:
[۲۰] ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۴، ص۲۴۶.
[۲۱] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۱۹۹.
[۲۲] ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۲۳۴.
[۲۳] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۷، ص۴۸۴.
)


۱. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۲۵.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۷، ص۴۳۵.    
۳. نصری، عبدالرحمان بن عمر، تاریخ ابی زرعه، ج۱، ص۵۸۱.    
۴. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۴۳۲.    
۵. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۸، ص۱۱۴.    
۶. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۸، ص۴۹۴.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۰، ص۵۵۵.    
۸. مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۴، ص۲۰۰.    
۹. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۰، ص۵۵۶.    
۱۰. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۴۳۱.    
۱۱. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۲۲.    
۱۲. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۲، ص۹۵.
۱۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۹۲.    
۱۴. عقیلی، محمد بن عمرو، الضعفاء الکبیر، ج۴، ص۳۰۸.    
۱۵. ابن حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۳، ص۶۰.    
۱۶. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۸، ص۴۹۳.    
۱۷. ابن حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۳، ص۶۰.    
۱۸. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۶۲.    
۱۹. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۳۴، ص۳۰۷.    
۲۰. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۴، ص۲۴۶.
۲۱. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۱۹۹.
۲۲. ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۲۳۴.
۲۳. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۷، ص۴۸۴.
۲۴. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ص۴۰۶.    
۲۵. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ص۵۵۹.    
۲۶. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۳۲۶.    
۲۷. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱۰، ص۳۴۴.    
۲۸. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱۳، ص۸۳.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۹۸، برگرفته از مقاله «نجیح سندی».






جعبه ابزار