ابوفراس حمدانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوفراس حمدانی (متوفای ۳۵۷ق)، یکی از صاحبمنصبان
آل حمدان، پسرعموی
سیفالدوله حمدانی و عامل او بر بخشی از حلب بود. او در یکی از جنگها به
اسارت رومیان درآمد و تا
سال ۳۵۵ ق در اسارت بسر برد. وی پس از مرگ
سیف
الدوله اعلام استقلال نمود و سرانجام به
سال ۳۵۷ قمری در جنگ میان او و جانشین
سیف
الدوله کشته شد.
ابوفراس (حمدانی) حارث بن سعید بن حمدان بن حمدون بن حارث ربعی، پسرعموی
سیف
الدوله و عامل او بر «منبج» (بین حلب و فرات) بود. در
موصل زاده شد و به یتیمی پرورش یافت و بالید، زیرا پدرش به دست
ناصرالدوله برادر
سیف
الدوله کشته شد و
سیف
الدوله، سرپرستی او را به عهده گرفت.
ابوفراس در جنگهای زیادی حضور داشت که در همه آنها در رکاب
سیف
الدوله جنگید، از این رو
سیف
الدوله او را دوست داشته، گرامیاش میداشت و در جنگهایش او را با خود همراه میکرد و او را بر سایر کسان خود مقدم میداشت.
سیف
الدوله ولایت «منبج»، «حرّان» و نواحی آن را به او سپرد. ابوفراس در «منبج» ساکن بود و میان شهرهای شام تردد داشت.
در جنگی که در
سال ۳۵۱ ق در خرشنه با رومیان رخ داد، ابوفراس اسیر و به قسطنطنیه برده شد و تا سال ۳۵۵ ق در اسارت بود. اشعار دوران اسارت او که «رومیات» خوانده میشد، از دیگر اشعار او متمایز است و شخصیت قوی او را می نمایاند. او از مایه های دینی در اشعارش، تنها برای بیان و ابراز
تشیع و دوستی خود به
اهل بیت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) بهره میبرد.
پس از مرگ
سیف
الدوله، فرزندش
ابوالمعالی شریف الدوله حمدانی، حاکم شد و ابوفراس در «حمص» اعلام استقلال کرد. در پی این اقدام، میان ابوفراس و شریف
الدوله (خواهرزاده ابوفراس) کینه و دشمنی پدیدار شد و در نهایت، به جنگ میان آن دو انجامید.
جنگ در محلی به نام «صدد» (بین سلمیه و حماة) بروز کرد و دستاورد آن کشته شدن ابوفراس در ۳۷ سالگی بود. آن گاه سر ابوفراس را از تن جدا کرده، برای ابوالمعالی بردند، و پیکرش در بیابان رها شد و عدهای از اعراب او را به خاک سپردند.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۷۸.