حافظ ابوعلی حسن بن عمر بن حسن بن یونس اصفهانی، از محدّثیناصفهان در قرن ششم هجری است. در اصفهان، خراسان، عراق و نیشابوراستماع حدیث کرده و در اصفهان مجلس املای حدیث داشته است. وی کتابی به نام «مئه حدیث عن مئه شیخ» تالیف نموده و ابوالنّجم طالب بن زید این کتاب را از او روایت می‌کند.
