|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
ابوعروه، یحیی بن عروة بن زبیر بن عوّام اسدی، عالم و از بزرگان مدینه بود که شعر می‌سرود و روایات اندکی از او رسیده است. او پسر برادر عبدالله بن زبیر، مادرش خواهر مروان بن حکم و عمه عبدالملک بن مروان است. به شام نزد عبدالملک رفت و از او خواست تا اموالی که از خاندان زبیر تصرف کرده است، به آنان باز گرداند. هنگامی که خلافت به هشام بن عبدالملک رسید، از سال ۱۰۶-۱۱۴ ولایت مدینه را به ابراهیم بن هشام بن اسماعیل مخزومی سپرد. ابراهیم بر خاندان زبیر سخت گرفت و از پرداخت عطایا به ایشان ممانعت کرد. عبدالله بن عروه اسدی، برادر یحیی، از ابراهیم به هشام، شکایت کرد. بنا به بعضی از روایات، ابراهیم بن هشام والی مدینه آن‌قدر عبدالله را زد، که مرد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۰۶. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
