ابوعبدالله احمد بن حسن قرشی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله احمد بن حسن (حسین) قرشی، از راویان
قرن سوم یا چهارم هجری قمری بوده است.
ابوعبدالله احمد بن حسن (حسین) بن سعید بن عثمان قرشی، از نوادگان
نضر بن کنانه و از
قبیله قریش بود.
نجاشی نام پدر احمد را حسن،
و
شیخ طوسی در
الفهرست حسین،
و در رجال نسب او را احمد بن محمد بن حسین بن سعید آورده است.
شیخ طوسی او را در ردیف کسانی آورده که از ائمه روایتی ندارند، شاید از آن‌رو که در زمان حیات
ائمه (علیهم‌السّلام) نمی‌زیست.
این هر دو رجال‌شناس نام اثرش را النوادر گفته‌اند که
ابوالعباس ابن عقده (۲۴۹-۳۳۳ هـ) و
محمد بن جعفر نجار راوی آن هستند، ولی از جرح و تعدیل خود وی سخنی ندارند، هر چند که به گفته شیخ طوسی، برخی از دانشمندان
شیعه کتاب او را از جمله
اصول چهارصدگانه شمرده‌اند
که این نشان از اهمیت قرشی و اثرش دارد.
با اینکه غضائری وی را از ممدوحان شمرده،
اما
علامه مامقانی وی را در شمار راویان ضعیف آورده است.
تاریخ درگذشت احمد بن حسن در دست نیست، ولی به اعتبار راوی‌اش ابن‌عقده و اینکه از ائمه روایتی ندارد، چنین برداشت می‌شود که او در نیمه قرن سوم می‌زیسته که ممکن است اوایل قرن چهارم را هم درک کرده باشد.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۴۸، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله احمد بن حسن قرشی».
