|
| ||||||||||||||||||||||||||||||
ابوعبدالرحمان مسور بن مخرمه قرشی زهری، صحابی پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود که در فتوحات اسلامی در عصر خلفای نخستین نقش داشت. او سرانجام به سال ۶۴ قمری در زمان محاصره مکه، در اثر ضربه یکی از سنگ‌های منجنیق کشته شد. ابوعبدالرحمان، مسور بن مخرمة بن نوفل بن اهیب قرشی زهری، مادرش عاتکه دختر عوف، خواهر عبدالرحمان بن عوف است. وی از دانشمندان و فقهای صحابه بود. در کودکی، محضر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را درک کرد و احادیثی نیز از آن حضرت شنید. او از چهار تن خلفای راشدین و دیگر بزرگان صحابه روایت نموده است. اعضای شورایی که عمر برگزیده بود تا از میان خویش خلیفه را انتخاب کنند، در خانه او اجتماع کردند و به نقلی آنان در خانه صحابه‌ای به نام فاطمه دختر قیس قریشی اجتماع کردند. مسوّر بن مخرمه، همراه عبدالله بن سعد، امیر مصر، در فتح افریقیه شرکت داشت و همو بود که عثمان را به لشکرکشی به آن سامان تحریک کرد. او در زمان محاصره مکه، همراه ابن زبیر بود و در اثر ضربه یکی از سنگ‌های منجنیق کشته شد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۱۴. |
||||||||||||||||||||||||||||||
