ابوصالح تبّانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

آلِ تَبّان، یا تَبّانیان، خاندان مشهوری از دانشمندان و فقیهان حنفی مذهبی و سیاست پیشه خراسان در سده‌های ۴ و ۵ق/۱۰ و ۱۱م به روزگار سامانیان و غزنویان بودند. یکی از شخصیت‌های این خاندان، ابوصالح تبانی است.

---

ابوصالح تبانی، از فقیهان برجسته خاندان تبّانی بود.
وی در روزگار سامانیان در نیشابور می‌زیست.
هنگامی که سلطان محمود غزنوی، سپهسالارِ سامانیان و سیمجوریان را از این شهر راند، ابوصالح را همراه گروهی به غزنین فرستاد تا در آن‌جا بر حنفیان شهر ریاست و زعامت کند.

---

ابوصالح در ۳۸۵ به غزنین رفت و در مدرسه محله بستیان به تدریس پرداخت.
در این مدرسه گروهی از برجستگان شهر چون قاضی‌القضاه ابوسلیمان داود بن یونس و برادرش قاضی زکی محمود نزد او به کسب دانش پرداختند.

---

به گزارش بیهقی، ابوصالح تبّانی در ۴۰۰ درگذشت و چون فرزندی نداشت، سلطان محمود غزنوی وزیر خود، خواجه ابوالعباس اسفراینی، را مأمور برگزاری مراسم سوگواری وی کرد.

---

به نوشته بیهقی سلطان محمود غزنوی در ۴۰۲ به خواجه علی میکائیل دستور داد که به نیشابور برود و در آن‌جا بازماندگان تبّانیان را بجوید و کسانی را که بعد از ابوصالح در مذهب حنفی شهرت یافته بودند، به غزنین بفرستد.

---