ابوزید عبدالرحمان بن زید عدوی مدنی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالرحمان بن زید بن اسلم عَدوی عُمَری قرشی مدنی (متوفای ۱۸۲ ه.ق)، مشهور به ابوزید، از اصحاب و راویان
امام صادق (علیهالسّلام) و از محدثان، مفسران و فقیهان
قرن دوم هجری قمری بود.
عبدالرحمان
بن زید
بن اسلم عَدوی عُمَری قرشی مدنی (متوفای ۱۸۲) مشهور به ابوزید؛
شیخ ابوجعفر طوسی او را در شمار اصحاب امام صادق (علیهالسّلام) آورده است.
پدرش از فقیهان به نام
مدینه بود. خود او جزو مفسران و فقیهان به شمار میرود. کتاب او در
تفسیر معروف است و یکی از مراجع تفسیری بزرگ شمرده میشود. ایشان علاوه بر حدیث، در
فقه و
علوم قرآن از جمله تفسیر صاحبنظر بود.
عبدالرحمان از امام صادق (علیهالسّلام) روایت کرده است.
و از محدثانی چون
صفوان بن سلیم و
ابنحازم نیز روایاتی نقل کرده است.
ثقةالاسلام کلینی در کتاب
کافی در ابواب مختلف از او روایت نقل کرده است.
محمد بن فضیل،
احمد بن حسن میثمی،
هشام بن عمار،
اسحاق بن عیسی و
اصبغ بن فرج از وی روایت کردهاند.
فؤاد سزگین میگوید:
ابوجعفر طبری بیش از ۱۸۰۰ بار از عبدالرحمان
بن زید -با واسطه
عبدالله بن وهب- روایت کرده است. طبری نیز فراوان از وی روایت کرده است؛ بیشتر با عنوان ابنزید و گاه ابوزید نام او را برده است. آراء او در همه تفاسیر سلف و خلف مطرح است و این نکته، دلیل جایگاه بلند او در تفسیر است. به عنوان نمونه،
عبدالرزاق بن همام صنعانی (متوفای ۲۱۱) و
وکیع بن جراح رواسی و
سفیان بن عیینه هلالی کوفی (متوفای ۱۹۸) و دیگران، آراء او را در تفاسیر خود آوردهاند.
رجالشناسان اهلسنت عبدالرحمان
بن زید را در شمار محدثان ضعیف ذکر کردهاند،
ولی برادرانش
اسامه و
عبدالله را محدثانی قوی و معتبر دانستهاند.
ولی امام ابواحمد
عبدالله بن عدی درباره او میگوید: او دارای احادیث خوب و مورد قبول است و مردم به او اعتماد دارند و او را راستگو میشمارند -و اضافه میکند:- او از کسانی که احادیث آنان، قابل ثبت و ضبط است به شمار میآید.
داووی میگوید:
ترمذی و
ابنماجه در کتب حدیثی خود از او حدیث نقل کردهاند.
شیخ مفید در
رساله عددیه درباره او میگوید: او از فقیهان و سرآمد بزرگان است و از کسانی است که
حلال و
حرام و
فتوا و
احکام از ایشان اخذ میشود و راه طعنه بر آنان بسته است.
کتاب الناسخ و المنسوخ و کتاب التفسیر از آثار عبدالرحمان
بن زید است.
عبدالرحمان
بن زید، سرانجام در ایام خلافت
هارون الرشید (۱۷۰-۱۹۳ هـ)
به سال ۱۸۲ هـ درگذشت.
در تاریخ وفاتش اندکی اختلاف است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
•
محمدهادی معرفت، تفسیر و مفسران، ج۱، ص۴۲۴-۴۲۵. • پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۳۸، برگرفته از مقاله «عبدالرحمان
بن زید عدوی».