ابوجعفر احمد بن ابی‌سلیمان صواف ربعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر احمد بن ابی‌سلیمان داود صواف ربعی (۲۰۶-۲۹۱ هـ)، از فقهای
مذهب مالکی، ادیب، حافظ، شاعر و راوی شعر در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوجعفر احمد بن ابی‌سلیمان داود صواف ربعی، در شهر قیروان در
کشور تونس کنونی به دنیا آمد.
پس از طی دوران کودکی، به کسب دانش پرداخت.
او از فقیهان بزرگ و معروف مذهب مالک و در زمان خود مردی ادیب، حافظ، راوی شعر،
شاعری نیکوسرا، دارای اشعار فراوان، موثق و حکیم بود.
مدت بیست سال از
ابوسعید عبدالسلام بن سعید معروف به سحنون حدیث آموخت و از شاگردان برجسته وی شمرده می‌شد و اجازه نقل تمام کتاب‌های او را داشت.
عبدالله بن مسرور تُجیبی،
علی بن
محمد بن مسرور دباغ و محمد بن احمد بن تمیم از شاگردان صواف به شمار می‌آمدند.
احمد صواف دارای رساله مشهوری درباره کتاب الحماسه تصنیف ابی‌تمّام و کتابی به نام الحجر است.
مؤلف، این کتاب اخیر را برای
صاحب بن عبّاد تالیف کرده است.
احمد صواف در سال ۲۹۱ هـ در زادگاهش درگذشت و در گورستان باب نافع به خاک سپرده شد.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۴۲، برگرفته از مقاله «ابوجعفر احمد بن ابی‌سلیمان صواف ربعی».
