ابوثابت ربیعة بن ثابت انصاری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوثابت ربیعة بن ثابت رقّی اسدی غاوی انصاری (م ۱۹۸ هـ)، از شعرای برجسته
قرن دوم قمری بود که
خلفای عباسی و بزرگان قبایل عرب را
مدح کرده و پاداشهایی دریافت مینمود.
ابوثابت ربیعة بن
ثابت بن لجا بن عیزار بن لجا رقّی
اسدی غاوی انصاری، از موالی سلیم و از
طایفه بنیجذیمه به شمار میرفت.
اهل رقّه،
از شهرهای ساحلی
فرات بود
و در همانجا به دنیا آمد و رشد و نمو یافت.
مدتی در
بغداد و زمانی نیز در رقّه سکونت داشت.
وی شاعری خوشطبع و مانند
بشّار بن برد نابینا
و غزلسرایی معروف
و از شعرای دولت بنیعباس و معاصر
مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ هـ) بود و در مدح او قصیدههایی نیز سروده است.
بنابر نقلی، از خواص دربار
هارون الرشید (خلافت ۱۷۰-۱۹۳ هـ) محسوب میشد و با او مانوس بود.
ابنمعتزّ او را در
غزل، برتر از
ابونواس میدانست. غیر خلفا را نیز مدح میکرد و جوایزی دریافت میداشت و آنگاه به شهر خود بازمیگشت. وقتی کسی در صله دادن به او کوتاهی میکرد، او را
هجو میکرد.
علی بن حسین ابوالفرج اصفهانی اشعار ایشان را بسیار دانسته و آنرا ستوده است.
ربیعة بن
ثابت سرانجام به سال ۱۹۸ هـ
در رقّه درگذشت.
ربیعة بن
ثابت دارای دیوان شعری بوده
که به گفته
ابنندیم، صد ورق داشته است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۳۴، برگرفته از مقاله «ابوثابت ربیعة بن
ثابت رقّی انصاری».
• عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۴۴.