ابوالقاسم غانم بن محمد اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالقاسم بن ابوالعلاء، شاعر ادیب و دانشمند
قرن چهارم هجری در
اصفهان است.
ابوالقاسم غانم بن محمّد بن ابوالعلاء اصفهانی، شاعر ادیب و دانشمند
قرن چهارم هجری است. وی معاصر
صاحب بن عبّاد بوده است، خود می‌گوید: پس از
مرگ صاحب، در عالم
رؤیا دیدم که گوینده‌ای مرا مخاطب و معاتب ساخته که: «چرا برای صاحب، مرثیه‌ای نگفتی؟». گفتم: «وی آن قدر محاسن دارد که ندانم کدام یک را بگویم، و می‌ترسم که درباره او کوتاهی کنم». گوینده گفت: «مصرع اوّل را من می‌گویم، مصرع دوم را تو بگو: »
گفت: ثوی الجود و الکافی معا فی حفیرهٍ گفتم: لیانس کُلٌّ منهما باخیه
گفت: اصطحبا حبیین ثم تعانقا گفتم: ضجیعین فی لحداً بباب درّیه
گفت: اذ ارتحل الثّاوون عن مستقرّهم گفتم: اقاما الی یوم القیامه فیه
در وصف زرن‌رود (زاینده رود) نیز سروده است:
"تجّر علی الامصار ذیل یجبّر و اعجاب معتزّ علیهنّ معتد".
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۲۹.
