آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی در بهران سـال ۱۳۰۲ شـمسی (۱۳۴۲ق) در بـیت علم و فضیلت و تقوا، در روستای خلیل محلّه بهشهر زاده شد. پدرش آیـت الله شـیخ محمدباقر هزارجریبی مازندرانی ـ از علمای بنام و مشهور بهشهر و نواحی ـ فرزند علامه آیت‌الله شیخ محمدحسین هزارجریبی (از شـاگردان شیخ اعظم انصاری) فرزند آقا شیخ محمدکاظم بن شـیخ مـحمدعلی (م ۱۲۴۵ق) فرزند علامه آیت‌الله شیخ محمد‌بـاقر هـزارجریبی مـازندرانی نجفی (م ۱۲۰۵ق) ـ استاد سید بحرالعلوم، شیخ جعفر کاشف الغطاءومیرزای قمی ـ بوده است که سابقه سیصد سال روحانیت و ریاست و مرجعیت شیعه را بـرعهده داشـته‌اند.
ابوالقاسم دوازده ساله بـود کـه برای فـراگیری عـلوم اهل بیت به حوزه علمیه آیـت الله العظمی کوهستانی کوچید و پس از خواندن مقدمات و ادبیات، به مباحثه شرح لمعه بـا هـم‌مباحثه‌اش آیت الله محمدی لائینی پرداخـت و سپس رسائلومکاسب را نـزد آیـت الله کوهستانی فرا گرفت. ۲۳ ساله بود (۱۳۲۵ش) کـه بـه نجف اشرف مهاجرت کرد وکفایة الاصول را نزد آیت‌الله حاج میرزا حسن یزدیو آیـت الله شـیخ صدرا بادکوبه‌ای آموخت. پس از آن به درس خارج حـضرات آیـات عظام: سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی، سید ابوالقاسم موسوی خوییومیرزا هاشم آملی حاضر شد و مبانی فقهواصولوتفسیر خویش را مستحکم نـمود و ایـن همه دوازده سال به طول انجامید و بـا کـسب اجازات مـتعدد اجـتهاد و روایـت در سال ۱۳۳۸ش به ایران آمـد و در زادگاه خویش اقامت گزید. آنگاه به بنیاد حوزه علمیهومسجدوحسینیهوتدریسعلوم اسلامیو تـربیت شـاگردان، امامت جماعت، راهنمایی مـردم، تـالیف و تـصنیف پرداخـت و پس از ده سـال در ۱۳۴۷ش به تهران آمـد و در مـسجد شفا به امامت جماعت و در مدرسه چهلستون ومدرسه شیخ عبدالحسین به تدریس مکاسب و کفایه اشتغال ورزید. سـپس در سـال ۱۳۶۴ش بـه حوزه علمیه قم کوچید و به تدریس خـارج فـقه و اصـول دسـت یـازید.
شیخ ابوالقاسم بسیار متواضع و خوش برخورد و ساده‌زیست و قانع بود و از شهرت گریزان. دارای خطّی خوش و خلقی نکو و ذوقی عرفانی بود و اشعار حافظ را از حفظ داشت و آن‌را بسیار می‌خواند و روزانـه به اذکار و اوراد بسیار به ویژه زیارت عاشوراواستغفار می‌پرداخت و برای تهذیب نفسو صفای روح چند بار چله نشست و ترک ماکولات حیوانی نمود. وی عاشق تدریس بود و در تهران هر روز بیش از ده درس می‌داد و مـوضوع درس بـرای او تفاوتی نمی‌کرد، از شرح امثلهوجامع المقدمات تا کفایة الاصول را به جویندگان دانش تدریس می‌نمود.
برخی از تالیفات آیت الله رحمانی خلیلی عبارتند از: ۱ـ تفسیر سوره حمد (فارسی)؛ ۲ـ علم نحو؛ ۳ـ رسالة فی المشتق؛ ۴ـ شـرح اجـتهاد و تقلید عروةالوثقی؛ ۵ ـ شرح تبصرة المتعلمین علامه حلّی.
آیت الله رحمانی خلیلی سرانجام در تاریخ یکشنبه ۱۳۷۴/۱۲/۲۷ (۲۷ شوال المکرم۱۴۱۶ق) در ۷۲سالگی پس از تهجّد ونماز صبح، به هنگام خواندن زیارت عاشورا در فضای بـاز بـدرود حیات گفت و در روز دوشنبه، پس از تشییع، بـه زادگـاه خویش انتقال داده شد و در میان اندوه بسیار مردم و با حضور شخصیت‌های دینی و سیاسی استان مازندران ـ به ویژه ائمه جمعه و جماعات ـ در مدرسه‌ای که خود بنیاد نـهاده بـود، به خاک سپرده شـد.
ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی (۱۳۰۲-۱۳۷۴ش)، از عالمان 
