ابوالحسن علی بن احمد پنجگردی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پَنجگردی، ابوالحسن علی بن احمد،
محدّث،
لغوی، ادیب و شاعر شیعی ایرانی در سده ششم میباشد.
نسبت او به پنجگرد (فنجکرد)، از قریههای
نیشابور، است.
در ۴۳۳ به دنیا آمد.
لغت و دیگر
علوم ادبی را نزد یعقوب بن احمد ادیب (متوفی ۴۷۴)، استاد مشهور در
ادب و
لغت و صاحب تألیفات و شاگردان فراوان
، و دیگران فرا گرفت.
و
حدیث را نیز از قاضی ناصحی آموخت.
او معاصر بزرگانی همچون
فتال نیشابوری (متوفی ۵۰۸)،
زمخشری (متوفی ۵۳۸) بود.
و مَیدانی (متوفی ۵۱۸) نزد وی درس خواند.
میدانی کتاب السامی فی الاسامی خود را به نام و تشویق استادش پنجگردی تألیف کرد و در دیباچه کتاب
او را فراوان ستود.
پنجگردی هشتاد
سال زیست، در پایان
عمر زمین گیر شد، در ۵۰۳ (و به دو قول دیگر: ۵۱۲، ۵۱۳) درگذشت و در گورستان حیره در مقبره «نوح» به
خاک سپرده شد.
.
پنجگردی را با القابی همچون بقیةالمشایخ، شیخالافاضل، اعجوبه دوران و آیت اقران، امام، ادیب، اریب و لبیب کامل ستودهاند.
[
]
محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج۱، ص۱۰۳، نجف ۱۳۸۶/۱۹۶۶، چاپ افست قم ۱۳۶۸ ش.
برخی شاعران معاصرش نیز زبان به مدح او گشودهاند.
عبدالکریم سمعانی (متوفی ۵۶۲) او را از
مشایخ حدیث خود معرفی کرده و
نظم و نثرش را ستوده
و امینی
او را از شاعران غدیریهسرای سده ششم برشمرده است.
شوشتری نیز
ابیات غدیریه او را آورده است.
پنجگردی از نخستین گردآورندگان دیوان اشعار
امیرالمؤمنین علی علیهالسلام است.
کتاب تاجالاشعار یا سَلوةالشیعة که حاوی اشعار آن حضرت است از اوست.
این کتاب به گفته قطبالدین کَیْدَری (متوفی قرن ششم) دارای دویست بیت از اشعار منسوب به حضرت علی علیهالسلام است که وی این
ابیات را در کتاب خود، انوارالعقول فی اشعار وصیّالرسول، آورده و آن را از مصادر خود برشمرده است.
مجلسی (متوفی ۱۱۱۰) نیز در فهرست مصادر
بحارالانوار از دیوان اشعار منسوب به حضرت علی علیهالسلام، گرد آمده پنجگردی، نام برده است.
نسخهای از کتاب پنجگردی در کتابخانه مدرسه سپهسالار (مدرسه عالی
شهید مطهری) موجود است.
اشعار پراکندهای نیز از او در منابع مختلف نقل شده است.
(۱) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) ابن شهرآشوب، معالم العلماء، نجف ۱۳۸۰/۱۹۶۱.
(۳) ابن شهرآشوب، مناقب آل
ابی طالب، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (بی تا).
(۴) عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
(۵) محسن امین، اعیان الشیعة، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۶) عبدالحسین امینی، الغدیر فی الکتاب والسنة والادب، ج ۴، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
(۷) عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
(۸) عبدالرحمان بن
ابی بکرسیوطی، بُغیة
الوعاة فی طبقات اللغویین والنحاة، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، مصر ۱۳۸۴.
(۹) نورالله بن شریف الدین شوشتری، مجالس المؤمنین، تهران ۱۳۵۴ ش.
(۱۰) محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، نجف ۱۳۸۶/۱۹۶۶، چاپ افست قم ۱۳۶۸ ش.
(۱۱) محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۱۲) احمد بن محمد میدانی، السّامی فی الأسامی، عکس نسخه مکتوب به سال ۶۰۱ هجری قمری محفوظ در کتابخانه ابراهیم پاشا ـ ترکیه، تهران ۱۳۴۵ ش.
(۱۳) یاقوت حموی، معجم الادباء، مصر ۱۳۵۵ـ۱۳۵۷/۱۹۳۶ـ ۱۹۳۸، چاپ افست بیروت (بی تا).
(۱۴) یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «علی بن احمد پنجگردی»، شماره۲۸۳۳.