ابن‌منده یحیی بن عبدالوهاب اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن
منده یحیی بن عبدالوهاب اصفهانی، از
محدّثان حنبلی اصفهان در
قرن پنجم و ششم هجری بوده است.
ابوزکریّا
یحیی بن عبدالوهاب
بن ابی عبداللّه محمّد
بن اسحاق
بن یحیی بن منده اصفهانی، از
محدّثان حنبلی اصفهان در
قرن پنجم و ششم هجری بوده است. وی آخرین فرد معروف
خاندان ابن‌منده در اصفهان است. او را «محدّث
بن محدّث
بن محدّث
بن محدّث
بن محدّث
بن محدّث» خوانده‌اند (شش طبقه).
ابوسعد سمعانی از قول محمّد
بن ابونصر لفتوانی نقل می‌کند که او گفت: «خاندان
منده از
یحیی شروع شده، و به
یحیی ختم گردیده است». در ۱۹
شوّال ۴۳۴ق در اصفهان متولّد گردیده، در طلب
حدیث به شهرهای مختلف همچون
نیشابور،
همدان،
بصره و
بغداد سفر کرده، و در بغداد، در جامع منصور،
املاء حدیث کرده است.
مشایخ روایت او بسیارند و بسیاری از محدّثان از او
نقل حدیث می‌نمایند. وی سرانجام در ۱۰
ذی‌حجّه (
عید قربان) سال ۵۱۲ق
وفات یافت، و در قبرستان باب دریه (محلّه طوقچی فعلی) اصفهان مدفون گردید.
کتب زیر از او است:
۱. تاریخ اصفهان؛
۲. التّنبیه علی احوال الجهّال و المنافقین؛
۳. کتاب علی الصّحیحین؛
۴. مناقب الامام (احمد
بن حنبل)؛
۵. مناقب العبّاس؛
۶. من عاش مائه و العشرین سنه من الصّحابه؛
۷. معرفه الاسماء ارداف النّبی؛
۸. احوال طبرانی.
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۲۷.
