ابن‌شقیر ابوالفتح شرفالدین نصرالله بن عبدالمنعم تنوخى دمشقى
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِبْن‌ِ شُقَیْر، ابوالفتح شرفالدین نصرالله بن عبدالمنعم بن نصرالله ابن حواری تنوخى دمشقى (۶۰۴ -۶۷۳ق/۱۲۰۷-۱۲۷۴م)
محدث و
ادیب حنفى‌مذهب بوده است.
یونینى درگذشت او را در ۶۸۳ق دانسته است.
وی در دمشق زاده شد و در همانجا
علم آموخت و سپس به قصد شنیدن
حدیث به
مصر و
بغداد سفر کرد.
از مشایخ او در حدیث
ابوالفتح بکری و
داوود بن مُلاعب و از راویان او
دمیاطی،
ابن خباز،
دواداری و قاضى القضاة
ابن صصری را مى‌توان نام برد.
ابن ابی‌الوفا او را
ثقه شمرده است.
لازم به ذکر است که
ابن عماد او را
حنبلی دانسته است که درست به نظر نمى‌رسد.
ابن شقیر در ۶۵۹ق/۱۲۶۱م، که
ابن خلکان به قاضى‌القضاتى دمشق منصوب شد
اوقاف مدرسه را در دست داشته و همین امر موجب بروز اختلافى بین آنان شده است. او در اواخر عمر مسجدی در دمشق در حوالى «طواحین الاشنان» بنا نهاد
دست‌نوشته‌ای از وی در پایان کتاب
الذریة الطاهره وجود دارد که آن را در ۶۶۹ق/۱۲۷۰م در همان مسجد نوشته است. ابن شقیر ذوق شاعری نیز داشته است.
وی در دمشق درگذشت.
به گفته
ابن شاکر او دارای آثار متعددی است، اما تنها عنوان دو کتاب او یاد شده است:
۱. مختصر کتاب
الفتن اثر
نعیم بن حمّاد، که نسخه خطى آن در کتابخانه ظاهریه موجود است.
۲.کتاب
ایقاط الوسنان، در
فضیلت شام که نسخه‌ای از آن به خط مؤلف نزد ابن شاکر
موجود بوده است.
۱) ابن ابى الوفاء، عبدالقادر، الجواهر المضیئه، حیدرآباد دکن، ۱۳۳۰ق.
۲) ابن شاکر کتبى، محمد، فوات الوفیات، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۷۳م.
۳) ابن عماد، عبدالحى، شذرات الذهب، قاهره، ۱۳۵۱ق.
۴) تقى الدین، ابراهیم، التراجم
السنیة فى التراجم الحنفیة، نسخه عکسى موجود در کتابخانه مرکز.
۵) دولابى، محمد، الذریة الطاهرة، قم، ۱۴۰۷ق.
۶) ابن خلکان، وفیات الاعیان، چاپ احسان عباس، بیروت ۱۹۶۸ـ۱۹۷۷.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌شقیر»، شماره۱۳۸۳.
