• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن‌شفروه عبداللّه بن شرف‌الدین اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابن‌شفروه عبداللّه بن شرف‌الدین شفروه اصفهانی، از شعراء و ادبای اصفهان در قرن ششم هجری بوده است.


ظهیرالدّین عبداللّه بن شرف‌الدّین عمر شفروه اصفهانی، از شعراء و ادبای اصفهان در قرن ششم هجری است. عوفی او را پسرعموی شرف‌الدّین شفروه نوشته
[۱] عوفی، محمد، لباب الالباب، ص۲۲۵-۲۲۶.
[۲] مجلّه یادگار، شماره ۶ و ۷، بهمن و اسفند ۱۳۲۷، ص۱۱۶-۱۱۷.
و آذر بیگدلی او را برادر شرف‌الدّین دانسته است.
[۳] آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ، آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، صص۹۶۶ ۹۶۷.
وی علاوه بر شعر و ادب، در حدیث و تفسیر و فقه زبردست بوده، و در مدح سلاجقه عراق؛ یعنی ارسلان شاه و طغرل سوم، قصایدی ساخته است. رضاقلی خان هدایت او را به عنوان یک عارف سالک ستوده است.
[۴] هدایت، رضا قلی‌خان، ریاض العارفین، ص۱۶۱.
در نزهه المجالس برخی از رباعیّات او آمده است.
[۵] خلیل شروانی، جمال‌الدین، نزهه المجالس، ص۸۲.
دیوان اشعار ظهیر شفروه هنوز به طبع نرسیده، و تنها نسخه خطّی آن در کتابخانه دیوان هند در لندن موجود است.
[۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۶۵۸-۶۵۹.    

این رباعی از او است:
"ای تازه نسیم زلف عنبر بارش•••چون بر گذری بر طرف گلزارش"
"آهسته گذر که نرگس بیمارش•••خفتست به سایه گل رخسارش"

۱. ↑ عوفی، محمد، لباب الالباب، ص۲۲۵-۲۲۶.
۲. ↑ مجلّه یادگار، شماره ۶ و ۷، بهمن و اسفند ۱۳۲۷، ص۱۱۶-۱۱۷.
۳. ↑ آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ، آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، صص۹۶۶ ۹۶۷.
۴. ↑ هدایت، رضا قلی‌خان، ریاض العارفین، ص۱۶۱.
۵. ↑ خلیل شروانی، جمال‌الدین، نزهه المجالس، ص۸۲.
۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۶۵۸-۶۵۹.    


مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۸۰.    




جعبه ابزار