ابن‌شباط ابوعبدالله محمد بن علی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِبْن‌ِ شَبّاط، ابوعبدالله محمد بن علی بن محمد (۶۱۸ -۶۸۱ق/ ۱۲۲۱-۱۲۸۲م)،
ادیب ،
شاعر ،
مورخ و
فقیه مالکی می باشد.
خاستگاه
خاندان وی تَوْزَر از شهرهای
تونس بود.
پدرش از توزر به
قسنطینه رفت و ابن شباط در آنجا به
دنیا آمد
برخی زادگاه او را توزر دانسته‌اند.
وی ۴
ساله بود که به همراه
خانواده‌اش به توزر بازگشت و در آنجا به
تحصیل
علم پرداخت و پس از طی [[|مدارج]] علمی در زمره مشاهیر
عصر خود در آمد
و منصب
قضا را در آنجا برعهده گرفت.
مدتی نیز در
تونس به امر تدریس اشتغال داشت. از جمله
شاگردان او محمد بن حیان شابطی را می‌توان نام برد.
وی سرانجام در
توزر درگذشت.
از وی
کتابی با نام صلة السمط وسمة المرط، در ۴ جزء به جا مانده که شرحی است
ادبی و
تاریخی بر
قصیده لامیه ابومحمد شقراطسی در
سیره و
زهد .
چاپ انتقادی این کتاب به کوشش احمد مختار عبادی در
مادرید (۱۹۷۱م) انجام شده است.
زرکلی
دو کتاب سمط
اللا¸
ل، در تاریخ و العزة اللائحة را به او نسبت داده است.
(۱) ابن خیر محمد، فهرست، به کوشش فرانسیکو کودرا و خ ریبراتاراگو، بغداد، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۳م.
(۲) بستانی ف.
(۳) زرکلی، اعلام.
(۴) کحاله عمررضا، معجم المؤلفین، دمشق، ۱۳۷۶ق/۱۹۵۷م.
(۵) مخلوف محمد، شجرة النور الزکیة، قاهره، ۱۳۵۰ق.
(۶) نیفر محمد، عنوان الادیب، تونس، ۱۳۵۱ق.
دانشنامه بزرگ اسلامی مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی برگرفته از مقاله «ابن‌شباط» ج۴، ص۱۳۶۶.
