ابن‌جهیم مفیدالدین ابوعبدالله محمد بن علی اسدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن‌جهیم، مفیدالدین ابوعبدالله محمد بن علی اسدی، حلی،
متکلم ،
فقیه و اصولی شیعی در
سده ۷ق/۱۳م است.
نام نیای بزرگ او را
ابن‌طاووس به صورت «جهم»
ضبط کرده است
از
تاریخ تولد و
وفات وی اطلاعی در دست نیست، لیکن از بررسی احوال مشایخ و راویان وی می‌توان نتیجه گرفت که معاصر و در طبقه
محقق حلی (د ۶۷۶ق/۱۲۷۷م) بوده است.
از آنچه
علامه حلی درباره
ملاقات خواجه نصیرالدین طوسی با محقق حلی در حله و گفت و گوی آن دو نقل کرده، چنین برمی‌آید که ابن‌جهیم یکی از سرآمدان عصر خود در
اصول عقاید و
اصول فقه بوده است،
افزون بر این، فقاهت وی مورد اذعان علامه حلی
و ابن‌طاووس
نیز بوده است.
حر عاملی او را
ادیب و شاعر نیز دانسته است
اسناد روایات مختلف
نشان می‌دهد که ابن‌جهیم از مشایخ
اجازه نیز بوده و حر عاملی
وی را
صدوق دانسته است. از مشایخ او سید فخار بن معدّ موسوی قابل ذکر است.
در میان راویان و شاگردان وی نیز نام کسانی چون
علامه حسن بن یوسف حلی ،
تقی‌الدین حسن بن علی بن داوودحلی
و
سید عبدالکریم بن طاووس به چشم می‌خورد.
از یک
سند شهید اول برمی‌آید که سید مجدالدین محمد بن علی پدر عمیدالدین نیز بدون
واسطه از وی
روایت کرده است.
(۱) عبدالکریم ابن طاووس، فرحة الغری، نجف، ۱۳۶۸ق/۱۹۴۹م.
(۲) یوسف بحرانی، لؤلؤة البحرین، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، قم، مؤسسه آل البیت.
(۳) محمد حر عاملی، امل الإمل، به کوشش احمد حسینی، بغداد، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
(۴) حسن حلی، رجال، به کوشش جلال الدین محدث، تهران، ۱۳۴۲ش.
(۵) محمد شهید اول، الاربعون حدیثاً، قم، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۷م.
(۶) محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌جهیم»، ج۳، ص۱۰۵۵.
