ابن‌جد ابوعامر احمد بن عبدالله فهری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعامر احمد بن عبدالله بن جد فهری، نحوی و فقیه اشبیلی، از مشاهیر خاندان
ابن‌جد می‌باشد، اِبْن‌ِ‌جَد، نام چند تن از مشاهیر خاندان بنوجدّ در
اندلس، در سده‌های ۵ -۷ق/۱۱-۱۳م است.
ابوعامر احمد بن عبدالله بن جد فهری (۵۵۰ق/۱۱۵۵م)، نحوی و
فقیه اشبیلی. وی از یاران خاص
ابن‌اخضر بود و
الکتاب سیبویه را نزد وی فراگرفت و به دقایق و رموز آن آگاهی یافت.
ابوعامر بر
فقه نیز احاطه داشت، چنانکه
ابن ابی‌زرع از او به عنوان فقیه یاد کرده است. وی مدتی الکتاب سیبویه را
تدریس می‌کرد، اما پس از چندی به دلایلی که بر ما پوشیده است، به انزوا گرایید و مردم نیز از او کناره گرفتند، تا آنکه به اصرار یکی از شاگردانش دیگر بار به تدریس الکتاب سیبویه و
الکامل مبرد پرداخت، اما پس از چندی باز عزلت گزید و چون
جنگ میان
مرابطون و
موحدون بالا گرفت، رهسپار لبله شد، اما این شهر در ۵۵۰ ق به محاصره کامل موحدون درآمد و ابن‌جد در اثنای قتل عام مردم شهر کشته شد.
ابن‌سعید چند
بیت از اشعار تغزلی
ابوعامر را نقل کرده است.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌جد»، ج۳، ص۱۰۲۶.
