ابن السبیل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن السبیل در
فقه یکی از مواردی است که
زکات به آن تعلق می گیرد
به
مسافر در راه مانده و نیازمند، ابن السّبیل گفته مى شود؛ هر چند در شهر خود داراى
مال و سرمایه باشد. ابن السّبیل به این معنا در
قرآن و روایات
نیز به كار رفته و در بابهاى
زکات و
خمس از آن بحث شده است.
اقامت سى روزه همراه با تردید و نیز قصد اقامت ده روزه در یک محل و مانند آن كه
نماز را تمام و
روزه را واجب مىكند، مانع از صدق ابن السّبیل نیست،امّا كسى كه از
وطن خود قصد
سفر داشته و هزینه آن را نداشته باشد، بنابر رأى
مشهور ابن السّبیل نیست.
ابن السّبیل یكى از هشت صنف مستحق
زکات
و شش صنف مستحق
خمس است. از این رو، اگر از
سادات باشد، از خمس
و اگر از غیر سادات باشد، از زكات به اندازه كفایت
به او داده مىشود.
در سفر
معصیت نبودن و بنابر رأى مشهور عدم امكان تأمین هزینه سفر از راه دیگرى مانند
قرض كردن و
فروختن اموال، دو شرط پرداخت
زکات به ابن السّبیل است.
این دو، بنابر رأى مشهور، در پرداخت
خمس به ابن السّبیل نیز شرط است.
جمعی از پژهشگران زیر نظر آیت الله هاشمی شاهرودی فرهنگ فقه اهل بیت ج۱،صفحه۲۲۱
