آلِ ابی‌جامع، خاندانی از عالمان دینی شیعه در عراق و لبنان و ایران در سده ۱۰ و ۱۱ق/۱۶ و ۱۷م بوده که مؤسس آل ابی‌جامع، شهاب‌الدین یا جمال‌الدین احمد بن محمد، معروف به ابن ابی‌جامع می‌باشد.
محقق کرکی که در ۹۲۸ق/۱۵۲۲م اجازه روایت داشته است. محقق کرکی که در ۹۲۸ق/۱۵۲۲م اجازه خود را صادر کرده، طی آن سلسله مشایخ روایی خود را از طریق مُطَهَّر حِلّی، طوسی، مفید، کُلَینی و صدوق تا امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام) برشمرده و آنگاه با تأیید صلاحیت احمد، وی را مجاز به نقل حدیث دانسته است.
