ابو عبدالله احمد بن محمد بن عبدالله بن الحسن بن عیاش جوهری از محدثان شیعهامامیه است. نسب او به مناسبت شغل طلا فروشی اوست. نجاشی از وی یاد کرده و او را دوست خود دانسته و گفته احادیث زیادی از او شنیده است. نجاشی به رغم تمجید از وی می‌نویسد استادان ما او را تضعیف کرده‌اند لذا من از او چیزی نقل نمی‌کنم. شیخ طوسی هم از او در قسمت من لم یرو عن الائمه نام برده و ضمن تاکید بر کثیر الروایه بودنش می‌گوید در اواخر عمر به اختلال حواس دچار شد. با توجه به سخن نجاشی و طوسی رجالیون بعدی در صدد توجیه و توثیق شخصیت ابن عیاش بر آمده و اختلال وی را غیر مرتبط و غیر مؤثر در روایات پیشین او دانسته‌اند. ذهبی هم گفته است او بزرگ امامیه در عراق بود.
