عبدالقادر بن محمد عاشور، صوفی و یکی از شخصیت‌های ابن‌عاشور می‌باشد؛ اِبْن‌ِ‌عاشور، عنوان افراد خاندانی مالکی مذهب که در سده‌های ۱۱-۱۴ق/۱۷-۲۰م عالمان و قضاتی از آن برخاستند و در تونس عهده‌دار مناصبی شدند.
عبدالقادر بن محمد عاشور، صوفی. از جزئیات زندگانی وی اطلاعی در دست نیست. نوشته‌اند که پس از مرگ پدرش پیشوای طریقه گردید، اما برخلاف پدر در رفاه نسبی می‌زیست. با این‌همه کمابیش نفوذ معنوی داشت و درویشانی از هندوستان و دیگر نقاط شرق به دیدار وی می‌شتافتند، اهمیت علمی این خاندان در تونس بیشتر به فرزندان نواده عبدالقادر باز می‌گردد که ۳ برادر به نام‌های احمد، محمد (حمده) و محمدطاهر بودند که از آن میان احمد بن محمد بن محمد شاذلی ابن عبدالقادر (د ۱۲۵۵ق/۱۸۳۹م) که در مسجد جامع زیتونه نحو و فقهتدریس می‌کرد، از اهمیت کمتری برخوردار بوده است.
