• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن طبری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



منبع: ابن طبری


احمد بن حسین همدانی (م. ۳۷۷ق) معروف به ابن طبری از فقیهان، محدثان و مورخان حنفی‌مذهب در قرن چهارم هجری قمری بود. علمای رجال اهل سنّت ابن طبری را محدثی ثقه، متقن، فقیه، اهل رای و مورخ دانسته‌اند.



ابوحامد احمد بن حسین بن علی همدانی معروف به ابن طبری، پدرش اهل همدان بودند. او که در خراسان و گویا بخارا می‌زیست،علمای رجال اهل سنّت ابن طبری را محدثی ثقه، متقن، فقیه، اهل رای و مورخ دانسته‌اند.


ابن طبری از محضر احمد بن خضر مروزی، احمد بن محمد بن عمر مکندری، محمد بن عبدالرحمان دغولی و برخی دیگر از شاگردان علی بن جعد و علی بن خشرم حدیث شنید و در جوانی به بغداد سفر کرد و در آنجا به کسب علم فقه از محضر ابوالحسین کرخی و ابوالقاسم صفار بلخی پرداخت و از فقهای بزرگ حنفی شد.
کسانی چون ابوالحسن دارقطنی، ابوبکر برقانی و ابوطالب محمد بن حسین بن احمد بکیر از او روایت کرده‌اند.


ابوحامد پس از مهارت یافتن در فقه و حدیث، به خراسان بازگشت و در بخارا عهده دار منصب قاضی القضات شد. در کنار آن به تدریس و نگارش کتاب نیز مشغول بود. در کهن سالی دوباره راهی بغداد شد و به تدریس حدیث پرداخت. چند سال بعد به بخارا بازگشت.


ابن طبری در سال ۳۷۶ یا ۳۷۷ هجری در بخارا از دنیا رفت. درگذشت او را در سال ۳۷۳ هجری در مرو نیز گفته‌اند.


کتاب التاریخ اثر ابن طبری است.
[۸] الحلو، عبدالفتاح محمد، جواهرالمضیئه، ج۱، ص۱۶۱.

(دیگر منابع:
[۹] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۹، ص۵۱.
[۱۱] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، تاریخ نیشابور، ص۱۴۹ ش۱۶۸۲.
[۱۶] لکنوی هندی، محمد عبدالحی، الفوائد البهیّه، ص۱۸.
[۱۷] عبادی، محمد بن احمد، طبقات الفقهاءالشافعیه، ص۱۱۶.
[۱۹] جمعی از دانشمندان، فرهنگ زندگی نامه‌ها، ج۱، ص۵۳۸.
[۲۰] قیس آل قیس، الایرانیون والادب العربی، ج۲، ص۴۴۴.
[۲۱] اعلمی، محمدحسین، دایره المعارف الشیعیه العامة، ج۲، ص۵۱۳.
)

۱. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۷۲.    
۲. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۷۲.    
۳. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۷۲.    
۴. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۷۲.    
۵. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۷۲.    
۶. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۷۲.    
۷. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۱۰۷.    
۸. الحلو، عبدالفتاح محمد، جواهرالمضیئه، ج۱، ص۱۶۱.
۹. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۹، ص۵۱.
۱۰. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج۱۱، ص۳۰۵.    
۱۱. حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، تاریخ نیشابور، ص۱۴۹ ش۱۶۸۲.
۱۲. تمیمی الداری، تقی الدین بن عبدالقادر، طبقات السنیه، ج۱، ص۱۰۲    .
۱۳. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۴، ص۳۲۳.    
۱۴. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۲۱۵.    
۱۵. ابن قطلوبغا، قاسم بن قطلوبغا، تاج التراجم، ص۱۱۲.    
۱۶. لکنوی هندی، محمد عبدالحی، الفوائد البهیّه، ص۱۸.
۱۷. عبادی، محمد بن احمد، طبقات الفقهاءالشافعیه، ص۱۱۶.
۱۸. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیه العارفین، ج۱، ص۹۸.    
۱۹. جمعی از دانشمندان، فرهنگ زندگی نامه‌ها، ج۱، ص۵۳۸.
۲۰. قیس آل قیس، الایرانیون والادب العربی، ج۲، ص۴۴۴.
۲۱. اعلمی، محمدحسین، دایره المعارف الشیعیه العامة، ج۲، ص۵۱۳.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد همدانی»، ج۲، ص۱۳۶.






جعبه ابزار