ابراهیم بن مهزیار اهوازی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن مهزیار اهوازی، از راویان
موثق و مورد اعتماد
شیعه در
قرن سوم هجری قمری بود.
شیخ طوسی وی را در شمار اصحاب
امام جواد و
امام هادی (علیهماالسلام) به شمار آورده است.
برخی از رجال و فقهای امامیه وی را از اصحاب
امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) دانسته‌اند که نزد آن حضرت مقام و منزلتی داشته است.
ابواسحاق ابراهیم بن مهزیار اهوازی، درباره وی اطلاعات زیادی در دست نیست. گفته‌اند که نیاکانش اهل دورق از روستاهای
خوزستان بودند و پدرش مهزیار، نخست
مسیحی بود و سپس
اسلام آورد.
اما اینکه خود وی در چه زمانی متولد شد و دوران زندگی علمی‌اش را چگونه سپری کرد، مطالب چندانی به دست نیامد.
شیخ طوسی وی را در شمار اصحاب امام جواد و امام هادی (علیهماالسلام) به شمار آورده است،
اما
شیخ صدوق روایت مفصّلی از ابراهیم نقل کرده که حکایت از دیدار وی با امام مهدی (علیه‌السّلام) دارد.
رجال و فقهای امامیه از این‌گونه روایات چنین استفاده کرده‌اند که وی از اصحاب امام زمان بوده و نزد آن حضرت مقام و منزلتی داشته است.
طبرسی نیز از آن چنین استنباط کرده که او از سفیران آن حضرت بوده است.
به هر حال ابراهیم از خیران خادم و برادرش
علی بن مهزیار روایاتی را نقل کرده و افرادی همچون پسرش
محمد،
حماد بن عبدالله قندی و
سعد بن عبدالله از وی روایت کرده‌اند.
رجال شناسان
امامیه او را فردی ممدوح
و
ثقه دانسته‌اند.
سال وفات وی معلوم نیست، اما با توجه به وکالت وی از امام مهدی (علیه‌السّلام) می‌توان درگذشت او را در نیمه دوم قرن سوم دانست.
کتاب البشارات اثر اوست.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم اهوازی»، ج۱، ص۶۷.
