• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابراهیم بن علی علوی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ابراهیم بن علی علوی (۴۴۳-۴۶۶ق) از اعقاب امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در قرن پنجم هجری بود. یاقوت حموی وی را مردی ادیب، آگاه به نحو، لغت و شاعری زبردست، توانا و کم نظیر توصیف کرده است.



ابوعلی ابراهیم بن محمدبن محمد علوی زیدی کوفی از اعقاب امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است و در سال ۴۴۳ق در کوفه به دنیا آمد. وی در شهر خود از بزرگانی مانند شریف ابوالقاسم زید بن ابی‌هاشم جعفر علوی کوفی و دیگران حدیث شنید؛
سپس برای کسب دانش بیشتر به مناطق گوناگون مانند شام و مصر سفر کرد و پس از مدتی اقامت در آنجا به وطنش بازگشت و تا پایان عمر در آنجا ساکن گردید.
فرزندش ابوالبرکات عمر و ابوراشد احمد بن محمد بن هوّاشه از شاگردان وی بوده‌اند. کتاب شرح اللّمع از اوست.


یاقوت حموی ابو‌علی را مردی ادیب، آگاه به نحو، لغت و شاعری زبردست، توانا و کم نظیر توصیف کرده است.


ابراهیم بن علی در ماه شوّال ۴۶۶ق در کوفه از دنیا رفت و در مسجد سهله دفن گردید.(دیگر منابع: ).


۱. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۷، ص۲۱۳.    
۲. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۱۲۵.    
۳. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۱۲۵.    
۴. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۱۲۵.    
۵. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۶، ص۱۵۸.    
۶. قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۱، ص۲۲۰.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۱، ص۱۹۴.    
۸. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۴۳۰.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم علوی»، ج۳، ص۳۹.






جعبه ابزار