ابراهیم بن طهمان هروی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن طَهْمَان هروی (م
۱۶۳ق)، از محدثان و از اصحاب و راویان از
امام صادق (علیه‌السّلام) بود.
برخی وی را
ثقه و از فقهای
اصحاب حدیث دانسته، بعضی دیگر وی را
تضعیف کرده، برخی دیگر نیز او را مجهول الحال و عده‌ای دیگر او را پیرو
مذهب مرجئه دانسته‌اند.
ابوسعید ابراهیم بن طَهْمَان بن شعبه هروی خراسانی، در
هرات متولد شد
و در
نیشابور رشد یافت و سپس برای تحصیل دانش به
بغداد رفت. پس از مدتی اقامت در بغداد به
مکه مسافرت کرد و تا هنگام مرگ در آنجا اقامت داشت.
وی صحابی امام صادق (علیه‌السّلام) بود.
علم حدیث را نزد آن حضرت فرا گرفت
و از آن امام،
ابواسحاق سبیعی،
اعمش و
شعبه روایت کرده است.
افرادی چون
ابوحاتم،
ابوداود و
احمد بن حنبل از او روایت نقل کرده‌اند.
هروی فردی ثقه
و از فقهای
اصحاب حدیث بود.
بعضی وی را تضعیف کرده،
برخی او را مجهول الحال
و عده‌ای دیگر او را پیرو
مذهب مرجئه دانسته‌اند.
وی دارای اخلاقی نیکو و سخاوتمند بود و عنایت ویژه‌ای به اهل علم داشت.
بنابر قولی، ابراهیم در سال ۱۶۳ق در مکه یا نیشابور درگذشت.
سال‌های دیگری نیز برای وفات وی ذکر شده است.
آثار او عبارت‌اند از:
- السنن در باب فقه
- المناقب
- التفسیر و العیدین. (دیگر منابع:)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم هروی»، ج۱، ص۸۷.
