ابراهیم بن رستم مروزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوبکر ابراهیم
بن رستم مروزی خراسانی عقبی (م ۲۱۱ هـ)، از
اصحاب حدیث و فقیهی برجسته در
قرن دوم و سوم هجری قمری بوده و به تدریس و ترویج
حدیث اشتغال داشت و محدثان مشهوری چون
احمد بن حنبل و دیگران از شاگردانش بودند و از او حدیث شنیده‌اند.
ابوبکر ابراهیم
بن رستم مروزی خراسانی عقبی، اهل
مرو بود.
خطیب بغدادی به نقل از
عباس بن مصعب می‌نویسد که ابراهیم در اصل از مردمان
کرمان بود، ولی به مرو کوچید و در محله دباغ‌ها سکونت کرد، از این‌رو به مروزی شهرت یافت.
مروزی به عنوان فقیهی برجسته مطرح است، اما در آغاز از اصحاب حدیث و اهتمامش در حفظ
حدیث بود.
در حدیث،
یحیی بن معین او را موثق دانسته
و
ابن‌حبان نامش را در زمره ثقات ذکر کرده است،
ولی
ابن‌عدی وی را
منکر الحدیث نامیده است.
گفته شده که
طاهر بن حسین، از وزیران و فرماندهان
مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) به وی پیشنهاد قضاوت داد، اما او نپذیرفت.
ابوبکر مروزی از مجلس محدثان بزرگی چون
سفیان ثوری،
مالک بن انس،
منصور بن عبدالحمید و
شعبة بن حجاج به فراگیری حدیث پرداخت.
فقه را از محمد
بن حسن آموخت.
ابراهیم مروزی بارها به
بغداد مسافرت کرده و در آنجا به تدریس و ترویج حدیث اشتغال داشت و محدثان مشهوری چون احمد
بن حنبل،
سعید بن سلیمان سعدویه و
زهیر بن حرب از شاگردانش بوده و از او حدیث شنیده‌اند.
ابراهیم مروزی دارای تالیفی به نام النوادر در فروعات فقه می‌باشد.
مروزی در اواخر عمر در
نیشابور سکونت داشت و در همان‌جا درگذشت.
تاریخ وفاتش ۲۱۰ یا ۲۱۱ هـ بوده و مقبره‌اش در گورستان باب معمر (یعمر) می‌باشد.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۸۴، برگرفته از مقاله «ابوبکر ابراهیم
بن رستم مروزی خراسانی عقبی».
