• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابابیل (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


از حیواناتی که در آیات قرآن به آنان اشاره شده، «ابابیل» است.


واژه ابابیل، در نظر برخی لغت شناسان جمع بدون مفرد است.
[۱] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۱، ص۶.    
عده‌ای دیگر برای آن مفردهایی مانند «ابیل»
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۸.    
و «ابول»
[۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۴۴۲.    
ذکر کرده‌اند. این واژه به معنای وصفی دسته‌های پراکنده
[۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۴۴۲.    
و دو واژه طیر و ابابیل (طیرا ابابیل) مجموعا به معنای دسته‌های پراکنده پرندگان است. در زبان فارسی کاربرد ابابیل بر پرندگان داستان اصحاب فیل (پرستو یا...) گزارش شده است.
[۵] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا.


ابابیل و اصحاب فیل (قرآن)، ابابیل و خرق عادت (قرآن)، ابابیل و قدرت خدا (قرآن)، سلاح ابابیل (قرآن)، مأموریت ابابیل (قرآن).

۱. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۱، ص۶.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۸.    
۳. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۴۴۲.    
۴. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۴۴۲.    
۵. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا.


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۴۵، برگرفته از مقاله «ابابیل».    


رده‌های این صفحه : ابابیل | موضوعات قرآنی
جعبه ابزار