• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اباء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)
مقالات مرتبط: اباء (مفردات‌قرآن).

إِباء (به کسر الف) از مفردات نهج البلاغه به‌معنای خودداری از قبول چیزی، سرباز زدن می‌باشد؛ این کلمه در نهج البلاغه در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار گرفته است.


إِباء به معنای امتناع و خودداری از قبول چیزی، می‌باشد.

امام علی (علیه‌السلام) دربارۀ امامت فرموده‌اند: «ایها الناس ان احق الناس بهذا الامر اقواهم علیه واعلمهم بامر الله فیه فان شغب شاغب استعتب فان ابی قوتل ...؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۸، خطبه۱۷۳.    
یعنی‌ ای مردم سزاوارترین مردم به امر خلافت تواناترین آن‌ها بر خلافت و داناترین آن‌ها به دستور خدا در آن مورد است اگر کسی سرباز زد از او رضایت و اطاعت می‌خواهند و اگر امتناع کرد با او می‌جنگند.»
این لغت بارها در «نهج‌ البلاغه» به کار رفته است.
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۶۷، نامه۶.    
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۰، خطبه۳۵.    


۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۸، خطبه۱۷۳.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۶۷، نامه۶.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۰، خطبه۳۵.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اباء»، ص۲۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار