إِباء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِباء (به کسر الف) از
مفردات نهج البلاغه به‌معنای خودداری از
قبول چیزی و سرباز زدن است.
این کلمه در «
نهج‌البلاغه» در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار گرفته است.
إِباء به معنای
امتناع و خودداری از قبول چیزی است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (علیه‌السلام) دربارۀ امامت فرموده‌اند:
«أَيُّها النّاسُ، إنَّ أَحَقَّ النّاسِ بِهذا الاَْمْرِ أَقْواهُمْ عَلَيْهِ، وَ أَعْلَمُهُمْ بِأَمْرِ اللهِ فيهِ، فَإِنْ شَغَبَ شاغِبٌ اسْتُعْتِبَ، فَإِنْ أَبى قوتِلَ.» یعنی «ای مردم سزاوارترین مردم به امر
خلافت تواناترین آن‌ها بر خلافت و داناترین آن‌ها به دستور خدا در آن مورد است اگر کسی سرباز زد از او رضایت و اطاعت می‌خواهند و اگر امتناع کرد با او می‌جنگند.»
مواردی متعدد از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اباء»، ص۲۴.
