إِنفِضاض (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِنفِضاض: (يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ) «انفِضاض» از مادّه
«فَضّ» در لغت به معنای پراکندگی است.
(يا أَيُّها الَّذينَ آمَنُواْ إِنَّ كَثيرًا مِّنَ الأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوالَ النّاسِ بِالْباطِلِ وَ يَصُدُّونَ عَن سَبيلِ اللّهِ وَ الَّذينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لاَ يُنفِقُونَها في سَبیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذابٍ أَليمٍ) (اى كسانى كه
ایمان آورده‌ايد! بسيارى از
احبار یهود و
راهبان نصرانی،
اموال مردم را بباطل و ناروا مى‌خورند، و آنان را از راه
خدا باز مى‌دارند. و كسانى كه طلا و نقره را گنجينه و ذخيره و پنهان مى‌سازند، و در راه خدا
انفاق نمى‌كنند، به مجازات دردناكى بشارت ده!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه هر چند از جهت
نظم لفظی با
آیات قبل كه
اهل کتاب را مذمت مى‌كرد و احبار و رهبان ايشان را در خوردن مال مردم به باطل و جلوگيرى از راه خدا توبيخ مى‌نمود متصل مى‌باشد، الا اينكه در لفظ و ظاهر آن هيچ دليلى نيست كه دلالت كند بر اينكه در خصوص اهل كتاب نازل شده باشد. پس نمى‌توان گفت كه آيه شريفه فقط در باره اهل كتاب نازل شده، و تنها
احتكار پول و حبس آن را بر ايشان حرام كرده، و اما
مسلمانان مى‌توانند طلا و نقره‌ها را رويهم انباشته نموده و هر طور كه بخواهند در
اموال خود رفتار نمايند. بلكه آيه شريفه عموم
احتكار كنندگان را به عذاب شديدى تهديد مى‌كند، و در جمله
(وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ) كنز و
احتكار را توضيح مى‌دهد و مى‌فهماند آن
احتكارى مبغوض خدا است كه مستلزم خوددارى از انفاق در راه او باشد، و در مواردى كه وظيفه انفاق آن مال در راه خدا است،
انسان را از انجام آن منع كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «إِنفِضاض»، ص۸۱.
