• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِمْلاء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





إِمْلاء ( به کسر الف و سکون میم) از واژگان قرآن کریم و به معنی اطاله مدّت است.



إِمْلاء به معناى اطاله مدّت است. ملىّ به معنى زمان طويل و ملاء به معنى دهر است. اطاله مدت عبارت اخراى مهلت دادن است لذا در اقرب الموارد گفته: «الاملاء ...: الامهال و التّأخير فى المدّة».
[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد في فصح العربية و الشوارد



(فَأَمْلَيْتُ‌ لِلْكافِرِينَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ...) «به کفّار مهلت دادم سپس گرفتارشان كردم‌»
(وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلِي‌ لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِي‌ لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ‌) (آن‌ها كه كافر شدند، و راه طغيان پيش گرفتند، گمان نكنند مهلتى كه به آنان مى‌دهيم، به سودشان است. ما به آنان مهلت مى‌دهيم فقط براى اين‌كه بر گناهان خود بيفزايند؛ و براى آن‌ها، عذاب خواركننده‌اى آماده شده است.)
(وَ قالُوا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَها فَهِيَ‌ تُمْلى‌ عَلَيْهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا) (و گفتند: «اين همان افسانه‌هاى پيشينيان است كه وى آن را رونويس كرده، و هر صبح و شام بر او املا مى‌شود.») «تُمْلى‌» در اين آيه از املال به املاء مبدّل شده چنان‌كه در «ملل» گفته شد لذا آن در آيه به معنى املاء و خواندن است يعنى گفتند قرآن افسانه‌هاى گذشتگان است كه نوشته است و بر او صبح و شام املا ميشود.
(الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلى‌ لَهُمْ) املاء هم به نفسه و هم با لام تعديه پذيرد يعنى: «شیطان اعمالشان را با آن‌ها مزيّن كرده و آن‌ها را به تأخير انداخته و مهلتشان داده است.»
امهال و تأخير انداختن شيطان همان مشغول كردن با آرزوهاست كه در این آيه‌ آمده است: (يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ إِلَّاغُرُوراً) (شيطان به آن‌ها وعده‌ها ى دروغين مى‌دهد؛ و به آرزوها، سرگرم مى‌سازد؛ در حالى كه جز فريب و نيرنگ، به آنها وعده نمى‌دهد.)
ملىّ چنانكه گفته شد به معنى زمان طويل است: (لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَ وَ اهْجُرْنِي مَلِيًّا) «اگر بس نكنى سنگسارت كنم مدتها از من دور باش» (تا ديگر به يادم نيافتى) گويا منظور آزر آن بوده كه اصلا با من مباش ديگر رابطه‌اى در بين نداريم.


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۹۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۷۷۶.    
۳. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۳۹۶.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۴۵۴.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد في فصح العربية و الشوارد
۶. حج/سوره۲۲، آیه۴۴.    
۷. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۸۷.    
۸. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۴، ص۵۴۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۵۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۲۳.    
۱۱. آل عمران/سوره۳، آیه۱۷۸.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۷۳.    
۱۳. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۷۹.    
۱۴. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۴، ص۱۲۳.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۴۷۹.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۵۸.    
۱۷. فرقان/سوره۲۵، آیه۵.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۶۰.    
۱۹. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۸۱.    
۲۰. علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۵، ص۲۴۹.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۸۱.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۸۴.    
۲۳. محمد/سوره۴۷، آیه۲۵.    
۲۴. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۲۴۱.    
۲۵. علامه طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۸، ص۳۶۲.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۷۵.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۷۷.    
۲۸. نساء/سوره۴، آیه۱۲۰.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۹۷.    
۳۰. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۸۵.    
۳۱. علامه طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۵، ص۱۳۷.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۹۵.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۵۸.    
۳۴. مریم/سوره۱۹، آیه۴۶.    
۳۵. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۵۹.    
۳۶. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۴، ص۷۸.    
۳۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۲۷.    
۳۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۳۱.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ملا»، جلد۶، ص۲۹۰.    






جعبه ابزار