إِدّ (مفردات‌قرآن)

إِدّ (به کسر الف و تشدید دال) از واژگان قرآن کریم به معنای کار ناپسند است.

إِدّ (بر وزن ضد) به معنای کار ناپسند و امر فظیع‌ است.

به موردی از إِدّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً لَقَدْ جِئْتُمْ شَیْئاً اِدًّا)
«گفتند: خدا پسری گرفته است، حقا که چیزی شگفت آور و ناپسند آورده‌اید.»

در قاموس المحیط گوید: الاِدُّ و الاِدَّةُ العَجَبُ و الاَمْرُ الفَظِیعُ و الداهیة و المنکر. ممکن است مراد از آیه چیز شگفت آور باشد.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۳۸.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۹.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۶.
۴.	↑ مریم/سوره۱۹، آیه۸۹- ۸۸.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۵۳.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۱۱.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۲۰۸.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۵۳.
۹.	↑ فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج، ص۲۷۴.