إِجْتِرار (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِجْتِرار (به کسر الف) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای
جَرّ و کشیدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با شگفتی
آفرینش انسان و
علم خدا، از این واژه استفاده نموده است.
إِجْتِرار (به کسر الف)
به معنای جَرّ و کشیدن، آمده است.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با شگفتی آفرینش انسان فرموده است:
«فَمَنْ هَدَاکَ لاِجْتِرَارِ الْغِذَاءِ مِنْ ثَدْیِ اُمِّکَ»؛
«چه كسى تو را در مكيدن شير از پستان مادرت هدايت نمود».
امام (علیه‌السلام) در رابطه با علم خدا فرموده‌اند:
«فَسُبْحانَ مَنْ ... وَ يَعْلَمُ مَسْقَطَ الْقَطْرَةِ وَ مَقَرَّهَا، وَ مَسْحَبَ الذَّرَّةِ وَ مَجَرَّهَا، وَ مَا يَكْفِي الْبَعُوضَةَ مِنْ قوتِهَا، وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى فِي بَطْنِهَا»؛
«محلّ سقوط و ريزش قطرات باران‌ها و جايگاه كشش دانه به وسيله مورچگان و حركات آنها و غذاهايى كه پشه‌ها را كفايت مى‌كند و آنچه را كه موجودات ماده در رحم دارند، از همه اينها آگاه است (و همه در پيشگاه علمش روشن و آشكارند)».
واژه «مجّر»
اسم مکان و به معنای محلّ کشیدن است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اجترار»، ص۲۱۱.
