إِتْیان (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

إِتْيان (به کسر الف و سکون تاء) از مفردات نهج البلاغه، به معنای آمدن، انجام دادن و آوردن است.
این کلمه بحدّ وفور به‌هر دو معنی در «نهج‌البلاغه» آمده و احتیاج به‌توضیح بیشتری ندارد.
«ایتاء» از باب افعال پیوسته متعدی به کار رفته است.

---

إِتْيان به معنای آمدن و آوردن، هم به صورت لازم و هم متعدی (هر دو) آمده است.

---

یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - يَأْتي - خطبه ۱۵۱ (درباره فتنه‌ها)

امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) درباره فتنه‌ها فرمود:
«ثُمَّ يَأْتي بَعْدَ ذلِكَ طالِعُ الْفِتْنَةِ الرَّجوفِ، وَ الْقاصِمَةِ الزَّحوفِ، فَتَزيغُ قُلوبٌ بَعْدَ اسْتِقامَة وَ تَضِلُّ رِجالٌ بَعْدَ سَلامَة.»
«سپس می‌آید مقدمّه فتنه متزلزل کننده و شکننده حمله کننده، پس قلوبی بعد از استقامت منحرف می‌شوند و مردانی بعد از سلامت و هدایت به گمراهی می‌روند.»

---

مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.

---