إقْتَرَبَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اقْتَرَبَ: (اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ)کلمه
«اقْتَرَبَ» از مادّه
«قُرْب- اِقتراب» تاکید بیشتری از
«قرب» دارد و اشاره به این است که این حساب بسیار نزدیک شده.
(اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ) (حساب مردم به آنان نزديک شده، در حالى‌كه در غفلتند و روى‌گردانند!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه اقتراب از باب افتعال و از ماده
قرب است که هر دو به یک معنای است چیزی که هست اقتراب بلیغ‌تر از قرب است چون به خاطر زیادی حروفی که از آن تشکیل یافته عنایت بیشتری به نزدیکی و قرب را افاده می‌کند و هر دو باب با حرف من و الی متعدی می‌شود مثلا می‌گویند: اقترب و قرب زید من عمرو و یا اقترب و قرب زید الی عمرو یعنی زید به عمرو نزدیک شد، ولی اگر با حرف من متعدی شود نسبت نزدیکی از عمرو گرفته شده و اگر با الی متعدی شود این نسبت از زید گرفته می‌شود چون اصل در معنای من ابتدای هدف است، هم‌چنان که اصل در معنای الی انتهای آن است.
از همین‌جا روشن می‌شود که لام در کلمه للناس به معنای الی است نه به معنای من برای اینکه مناسب با مقام این است که نسبت نزدیکی از ناحیه حساب گرفته و گفته شود: مردم به حساب نزدیک شدند چون حساب است که طالب است و می‌خواهد مردم به آن نزدیک شوند نه مردم، زیرا مردم از آن به کلی غافلند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اقْتَرَبَ»، ص۶۰.
