أُوذیَ فِی اللَّه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اُوذِیَ فِی اللَّه: (اُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ) تعبیر به
«اُوذِیَ فِی اللَّه» به معنای
«اُوذِیَ فِی سَبِیْلِ اللَّهِ» است، یعنی آنها در راه
خدا و
ایمان گاهی مورد آزارِ دشمن قرار می‌گیرند.
(وَ مِنَ النّاسِ مَن يَقُولُ آمَنّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ وَ لَئِن جاء نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنّا كُنّا مَعَكُمْ أَوَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِما في صُدُورِ الْعالَمينَ) (و بعضى از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند: «به خدا ايمان آورده‌ايم.» امّا هنگامى كه در راه خدا آزار مى‌بينند، آزار مردم را همچون
عذاب الهى مى‌شمارند و از آن وحشت مى‌كنند؛ ولى هنگامى كه پيروزى از سوى پروردگارت براى شما فرا رسد، مى‌گويند: «ما هم با شما بوديم و در اين پيروزى شريكيم». آيا خداوند به آنچه در سينه‌هاى جهانيان است آگاه‌تر نيست؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى و چون به جرم اينكه به خدا ايمان آورده اذيت ببيند، چون -به طورى كه گفته‌اند- كلمه
فى براى سببيت است، و در همين كلمه عنايت لطيفى از نظر لفظ هست، كه خداى تعالى را -يعنى ايمان به خدا را- ظرف براى اذيت دادن
کفار و اذيت ديدن
مؤمنین قرار داده، تا بفهماند كه اين اذيت منتسب و مستند به خداى تعالى است، آن طور كه مظروف منسوب به ظرف است، و اين لطيفه هم با سببيت مى‌سازد، و هم با غرضيت، نظير اين تعبير در آيه
(يا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ) و نيز در آيه
(وَ الَّذينَ جاهَدُوا فِينا) آمده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أُوذیَ فِی اللَّه»، ص۸۵.
