أُنْثیٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أُنْثیٰ (به ضم الف و سکون نون) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای جنسیت ماده در مقابل جنسیت نر است.
در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اشراف و احاطه
علم خدواند بر آفرینش و ویژگی‌های تمام موجودات عالم به کار رفته است.
أُنْثیٰ به معنای جنس ماده مقابل جنس نر، آمده است؛ خواه انسان باشد یا غیر آن.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن حضرت (صلوات‌الله‌علیه) در محیط بودن خداوند می‌فرماید:
«وَ يَعْلَمُ مَسْقَطَ الْقَطْرَةِ وَ مَقَرَّها، وَ مَسْحَبَ الذَّرَّةِ وَ مَجَرَّها، وَ ما يَكْفي الْبَعوضَةَ مِنْ قوتِها، وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى في بَطْنِها.» «خدا عالم است به محّل افتادن قطره
باران و قرارگاه آن، و می‌داند راهی را که
مورچه ریز در آن رفته و کشیده شده است و می‌داند چقدر
طعام به
پشه ریز کافی است، و هر ماده در شکمش چه حملی دارد.»
از این مادّه پنج مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «انثی»، ص۸۶-۸۵.
