أُمَتِّعْکُنَّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اُمَتِّعْکُنَّ: (اُمَتِّعْکُنَّ وَ اُسَرِّحْکُنَّ) «اُمَتِّعْکُنَّ» از مادّه
«متعه» است، و چنان که در آیه ۲۳۶ سوره
«بقره» گفته‌ایم منظور از آن
«هدیه» ای است که با شئون زن، متناسب باشد. در اینجا منظور این است که مقدار مناسبی بر مهر بیفزاید و یا اگر مهریه‌ای تعیین نشده، هدیه شایسته‌ای به آنها بدهد، به طوری که راضی و خشنود گردند، و جدایی آنها در محیط دوستانه انجام پذیرد.
(يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا) (اى
پیامبر! به همسرانت بگو: «اگر شما زندگى
دنیا و زرق و برق آن را مى‌خواهيد بياييد با هديه‌اى شما را بهره‌مند ساخته و به نيكويى رها سازم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: تمتيع عبارت است از اينكه وقتى يكى از ايشان را طلاق مى‌دهد مالى به او بدهد كه با آن زندگى كند، و كلمه تسريح به معناى رها كردن است، و سراح جميل به اين معنا است كه بدون خصومت و مشاجره و بد و بيراه گفتن او را طلاق دهد. در اين
آیه شريفه بحث‌هايى از نظر فقه هست، كه
مفسرین آن را ايراد كرده‌اند، و ليكن حق مطلب اين است كه احكامى كه در اين آيه آمده شخصى است، و مربوط به شخص
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، و هيچ دليلى از جهت لفظ در آيه نيست، كه دلالت كند بر اينكه شامل غير از آن جناب نيز هست، و تفصيل همين مطلب در كتب فقهى آمده.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أُمَتِّعْکُنَّ»، ص۷۰.
