• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أُقِّتَت‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اُقِّتَتْ: (اِذَا الرُّسُلُ اُقِّتَتْ)
«اُقِّتَتْ» در اصل‌ «وُقّتت» از مادّه‌ «وقت» بوده که واو مضموم آن تبدیل به همزه شده و به معنای‌ «توقیت وقت» برای رسولان پروردگار است. و این نیز معلوم است که‌ «وقت» برای خود آنها تعیین نمی‌شود، بلکه برای عمل آنها یعنی شهادتشان تعیین می‌گردد؛ و لذا گفته‌اند آیه محذوفی دارد.



(وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ) (و در آن هنگام كه براى پیامبران به منظور اداى شهادت تعيين وقت شود.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى و روزى كه زمان حضور انبيا براى شهادت عليه امت‌ها معين مى‌شود، و يا آن زمانى كه منتظر رسيدنش هستيم تا رسولان عليه امت‌ها شهادت دهند فرا مى‌رسد. و كلمه اقتت فعل ماضی مجهول از باب تفعيل از مصدر تاقيت است، كه به معناى توقيت و تعيين وقت است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. مرسلات/سوره۷۷، آیه۱۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۷۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۲۸.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۴۰۱.    
۵. مرسلات/سوره۷۷، آیه۱۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۴۰.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۴۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۰۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۲۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اُقِّتَتْ»، ص۵۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره مرسلات | لغات قرآن




جعبه ابزار