بوده که واو مضموم آن تبدیل به همزه شده و به معنای «توقیت وقت» برای رسولان پروردگار است. و این نیز معلوم است که «وقت» برای خود آنها تعیین نمی‌شود، بلکه برای عمل آنها یعنی شهادتشان تعیین می‌گردد؛ و لذا گفته‌اند آیه محذوفی دارد.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى و روزى كه زمان حضور انبيا براى شهادت عليه امت‌ها معين مى‌شود، و يا آن زمانى كه منتظر رسيدنش هستيم تا رسولان عليه امت‌ها شهادت دهند فرا مى‌رسد. و كلمه اقتت فعل ماضی مجهول از باب تفعيل از مصدر تاقيت است، كه به معناى توقيت و تعيين وقت است.
