أُزْلِفَتْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اُزْلِفَتْ: (وَ اُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ)اُزْلِفَتْ از مادّه
زلف (بر وزن حرف) و
زُلْفی (بر وزن کبری) به معنای
قرب و نزدیکی است؛
ممکن است منظور نزدیکی مکانی باشد یا زمانی؛ یا از نظر اسباب و مقدمات و یا همه اینها؛ یعنی
بهشت هم از نظر مکان به
مؤمنان نزدیک می‌شود، هم از نظر زمان ورود و هم اسباب و وسائلش در آنجا سهل و آسان است.
ترجمه و تفاسیر
آیات مرتبط با
أُزْلِفَتْ:
(وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ) (در آن روز، بهشت براى پرهيزگاران نزديك مى‌شود).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه «
ازلفت» از مصدر «
ازلاف»، به معنای نزدیک کردن است و در آیه بعد می‌فرماید:
(وَ بُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِلْغاوِینَ) کلمه «برزت» از تبریز مصدر
باب تفعیل به معنای اظهار است و در اینجا میان متقین و غاوین مقابله انداخت و از بین صفات دو طائفه، دو صفت تقوی و غوایت را نام برد، تا اشاره کند به آن دو قضایی که
خدای تعالی در روز راندن
ابلیس به خاطر امتناعش از
سجده بر آدم نمود، و در
سوره حجر آن دو قضاء را نام برده فرمود:
(اِنَّ عِبادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ اِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغاوِینَ وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ اَجْمَعِینَ) و
(اِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ) یعنی: «تو بر بندگان من تسلط نمی‌یابی مگر کسانی که خود از گمراهانند و تو را پیروی می‌کنند، که
جهنم موعد همه ایشان است» و «به درستی که مردم با تقوی در بهشت‌ها و چشمه‌سارها هستند».
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
(وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ) (در آن روز بهشت را به پرهيزگاران نزديك مى‌كنند، و فاصله‌اى از آنان ندارد!).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: آیه توصیف حال
متقین است که در روز قیامت چه وصفی دارند و کلمه «
ازلاف» که
مصدر فعل «
ازلفت» است، به معنای نزدیک کردن است و کلمه
(غَیْرَ بَعِیدٍ) -به طوری که گفته‌اند
-
صفت ظرفی است تقدیری، و تقدیر کلام «فِی مَکانِِ غَیْرَ بَعِیدٍ» است و معنای آیه این است که: در آن روز بهشت برای مردم با تقوی نزدیک می‌شود، در حالی که در جای دوری قرار نگیرد، یعنی در پیش رویشان باشد، و داخل شدنشان در آن زحمتی نداشته باشد.
(دیدگاه شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ) (و بهشت نزديك شود).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مصدر «
ازلاف» که
فعل مجهول «
ازلفت» از آن گرفته شده، به معنای نزدیک آوردن است، منظور این است که در
قیامت بهشت را به اهل آن نزدیک می‌کنند تا داخلش شوند.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أُزْلِفَتْ»، ص۳۸.
