أَیْد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَیْد (به فتح الف و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای نیرو و قوّه است.
أَیْد به معنای نیرو و قوّه است.
در
قاموس آمده است
«آدَ یَئِیدُ اَیْداً: اشْتَدَّ و قَوِیَ»
به مواردی از
أَیْد که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْاَیْدِ) «یاد کن بنده ما
داود را که نیرومند بود»
(وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِاَیْدٍ) «آسمان را از نیرو ساختیم.»
(وَ اَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها) «او را به لشگریانی که ندیدید نیرومند کرد»
ناگفته نماند: کلمه‌ای که بعد از فعل «بنی» با باء همراه باشد مراد از آن مصالح ساختمانی است نظیر این حدیث
«تِلْکَ غُرَفٌ بَنَاهَا اللَّهُ بِالدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ» و نظیر این جمله که یکی از خلفا در حین ورود به
شام و دیدن کاخ
معاویه گفت:
«مَا عَلِمْتُ اَنَّ اَحَداً بَنَی بِالْآجُرِّ اِلَّا فِرْعَوْن» در این دو جمله ملاحظه می‌شود که
«بِالدُّرِّ- بِالْآجُرِّ» بعد از فعل «بنی» آمده است و با باءاند و مراد از آن‌ها مصالح ساختمانی است یعنی آن بنا با دُرّ و آجر ساخته شده است. در آیه فوق نیز چون «باَیْد» بعد از فعل «بنی» آمده و با باء است می‌توان گفت که: خدا آسمان را از نیرو ساخته است و مصالح و مادّه اولیّه‌ی آن نیرو است، نیرو پس از تکاثف به صورت مادّه در می‌آید. دانشمندان ثابت کرده‌اند که: مادّه جز نیروی منبسط نیست و هر دو با هم خویشاوند هستند و این از حقائق
قرآن مجید است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اید»، ج۱، ص۱۵۱.
