أَیُّوبَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَیُّوبَ: (وَ أَيّوبَ إِذْ نادَى رَبَّهُ)«أَیُّوبَ» (به فتح الف و ضم یای مشدد) نام یکی از
انبیاء مشهور است.
آيه فوق از يكى ديگر از پيامبران بزرگ خدا و سرگذشت آموزنده او سخن مى‌گويد، او
ایوب (علیه‌السلام) است و دهمين پيامبرى است كه در
سوره انبیاء اشاره به گوشه‌اى از زندگانى او شده است.
او سرگذشتى غم‌انگيز، و در عين حال پرشكوه و با ابهت دارد،
صبر و شكيبايى او مخصوصا در برابر حوادث ناگوار عجيب بود، به گونه‌اى كه صبر ايوب يک
ضرب المثل قديمى است. ولى در آيات مورد بحث مخصوصا به مرحله
نجات و پيروزى او بر مشكلات و به دست آوردن مواهب از دست رفته اشاره مى‌كند، تا درسى باشد براى همه مؤمنان در هر
عصر و زمان كه در كام مشكلات فرو مى‌روند، بخصوص مؤمنان
مکه كه به هنگام نزول اين آيات، سخت در محاصره
دشمن بودند.
به موردی از کاربرد «أَیُّوبَ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ أَيّوبَ إِذْ نادَى رَبَّهُ أَنّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرّاحِمينَ) «و ايّوب را به
یاد آور هنگامى كه پروردگارش را خواند و عرضه داشت: ناراحتى و مشكلات شديد به من روى آورده؛ و تو مهربان‌ترينِ مهربانانى.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
کلمه ضر - به ضم ضاد- به معناى خصوص بلاهايى است كه مستقيما به
جان آدمى مى‌رسد، مانند
مرض، و
لاغری، و امثال آن. و كلمه ضر - به فتح ضاد- همه انواع بلاها را شامل مى‌شود.
ايوب (علیه‌السلام) مورد هجوم انواع بلاها قرار گرفت، اموالش همه از
دست برفت، و اولادش همه مردند.
مرض شديدى بر بدنش مسلط شد و مدت‌ها او را
رنج مى‌داد تا آن‌كه دست به
دعا بلند كرد و حال خود را به درگاه او شكايت كرد.
خدای تعالی دعايش را مستجاب نمود و از
مرض نجاتش داد و اموال و اولادش را با چيزى اضافه‌تر به او برگردانيد.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «آوی»، ص۱۴۱.
