• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَوِّبی (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: ترجیع (فقه).


اَوِّبی: (یا جِبالُ اَوِّبی‌ مَعَهُ)
«اَوِّبی» در اصل از «تاویب» به معنای‌ «ترجیع و گرداندن صدا در گلو» است؛ این ماده گاهی به معنای‌ «توبه» نیز استعمال می‌شود، به خاطر این‌که حقیقت آن بازگشت به سوی خداست.



(وَ لَقَدْ آتَيْنا دَاوُودَ مِنّا فَضْلًا يَا جِبالُ أَوِّبي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَ أَلَنّا لَهُ الْحَديدَ) (و ما به داود از سوى خود فضيلتى بزرگ بخشيديم؛ ما به كوهها و پرندگان گفتيم: اى كوهها و اى پرندگان! با او در تسبیح خدا هم آواز شويد. و آهن را براى او نرم كرديم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه فضل به معناى عطيه است. و كلمه اوبى امر از مصدر تاويب است، و تاويب از ماده أوب برگشتن به معنى ترجيع است و در اين جا به معناى چهچه صوت در تسبيح نمودن است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. سبا/سوره۳۴، آیه۱۰.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۴۱.    
۳. سبا/سوره۳۴، آیه۱۰.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۴۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۶۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۲۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۹۷.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَوِّبی»، ص۸۴.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره سبا | لغات قرآن




جعبه ابزار