• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَوزِعنی (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اَوْزِعْنِی: (وَ قالَ رَبِّ اَوْزِعْنی اَنْ اَشْکُرَ)
«اَوْزِعْنِی» از مادّه‌ «ایزاع» به معنای‌ «الهام»، بازداشتن از انحراف، ایجاد عشق و علاقه و توفیق است، ولی بیشتر مفسران معنای اول را برگزیده‌اند.



ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با أَوْزِعْنی :

۱.۱ - آیه ۱۹ سوره نمل

(فَتَبَسَّمَ ضاحِكًا مِّن قَوْلِها وَ قالَ رَبِّ أَوْزِعْني أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحًا تَرْضاهُ وَ أَدْخِلْني بِرَحْمَتِكَ في عِبادِكَ الصّالِحينَ ) (سلیمان از سخن او تبسّمى كرد و خنديد و گفت: «پروردگارا! شکر نعمتهايت را كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشته‌اى به من الهام كن، و توفيق ده تا عمل صالحی كه موجب رضاى توست انجام دهم، و مرا به رحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد كن.»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه اوزعنى از باب افعال ماده وزع است كه مصدرش ايزاع مى‌شود، به معناى الهام. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۱۵ سوره احقاف

(وَ وَصَّيْنَا الْإِنسانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَ وَضَعَتْهُ كُرْهًا وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحًا تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لي في ذُرِّيَّتي إِنّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنّي مِنَ الْمُسْلِمينَ) (ما به انسان توصيه كرديم كه به پدر و مادرش نيكى كند، مادرش او را با ناراحتى حمل مى‌كند و با ناراحتى وضع حمل مى‌نمايد؛ و دوران حمل و از شير بازگرفتنش سى ماه است؛ تا زمانى كه به نيرومندى و كمال خود بالغ گردد و به چهل سالگى برسد مى‌گويد: «پروردگارا! مرا توفيق ده تا شكر نعمتى را كه به من و پدر و مادرم دادى به جا آورم و كار شايسته‌اى انجام دهم كه از آن خشنود باشى، و فرزندان مرا صالح گردان؛ من به سوى تو بازگشتم و توبه كردم)، و من از مسلمانانم.»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه أوزعنى از مصدر ايزاع است كه معناى الهام را مى‌دهد، و اين الهام، الهام آن امورى نيست كه اگر خدا عنايت نكند آدمى به حسب طبع خود علم به آنها پيدا نمى‌كند، و آيه‌ (وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها) از آن خبر مى‌دهد، بلكه الهام عملى و به معناى وادار كردن، و دعوت باطنی به عمل خیر و شكر نعمت و بالآخره عمل صالح است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. نمل/سوره۲۷، آیه۱۹.    
۲. احقاف/سوره۴۶، آیه۱۵.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۸.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۴۰۲.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۴۶۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۱، ص۳۴۵.    
۷. نمل/سوره۲۷، آیه۱۹.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۵۰۳.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۵۳.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۹۲.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۳۶.    
۱۳. احقاف/سوره۴۶، آیه۱۵.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۰۴.    
۱۵. شمس/سوره۹۱، آیه۷، ۸.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۳۰۷.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۲۰۱.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۹۶.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَوْزِعْنی»، ص۸۵.    






جعبه ابزار