أَنْف (مفردات‌قرآن)

أَنْف (به فتح الف و سکون نون) از واژگان قرآن کریم به معنای بینی است.

أَنْف به معنای بینی است.

به موردی از أَنْف که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ الْعَیْنَ بِالْعَیْنِ وَ الْاَنْفَ‌ بِالْاَنْفِ‌)
«چشم در مقابل چشم و بینی در مقابل بینی است».

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۳۳.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۹۵.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۷.
۴.	↑ مائده/سوره۵، آیه۴۵.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۶۳.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۴۴.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۵۳.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۰۸.