أَنْصِتُوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَنْصِتُوا : (قالُوا اَنْصِتُوا) «اَنْصِتُوا» از
«انصات» به معنای
«سکوت توام با استماع و توجه» است.
(وَ إِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِّنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنصِتُوا فَلَمَّا قُضِيَ وَ لَّوْا إِلَى قَوْمِهِم مُّنذِرِينَ) (به ياد آور هنگامى كه گروهى از
جنّ را به سوى تو متوجه ساختيم كه
قرآن را بشنوند؛ وقتى حضور يافتند به يكديگر گفتند: «خاموش باشيد و گوش فرا دهيد.» و هنگامى كه پايان گرفت، به سوى قوم خود باز گشتند و آنها را انذار مى‌كردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه انصات كه مصدر
(أَنْصِتُوا) است به معناى سكوت براى گوش دادن است. و معناى جمله اين است كه: وقتى حاضر شدند در جايى كه قرآن
تلاوت مى‌شد، به يكديگر گفتند: ساكت باشيد تا آن طور كه بايد خوب بشنويم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَنْصِتُوا »، ص۷۹.
