أَمَرُّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَمَرُّ:
(أَدْهَى وَ أَمَرُّ)أَمَرُّ: به فتح همزه و میم، افعل تفضیل است به معنی «
تلخ‌تر و ناگوارتر»، از مادّۀ «مرارة» (
تلخی و سختی) گرفته شده است.
[مرّ، یمرّ، مرارة
]
به موردی از کاربرد «أَمَرُّ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهَى وَ أَمَرُّ)(علاوه بر اين رستاخيز موعد آنهاست، و مجازات
قیامت هولناك‌تر و
تلخ‌تر است!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
كلمه أدهى اسم تفضيل از دهاء است، و دهاء عبارت است از بلاى عظيم و سختى كه راهى براى نجات از آن نباشد، پس ادهى به معناى بلايى است عظيم‌تر، و همچنين كلمه أمر اسم تفضيل از مرارت (
تلخى) است، كه ضد حلاوت (شيرينى) است، و در
آیه شريفه از
تهدید به شكست و عذاب دنيوى اعراض شده، تهديدشان مى‌كند به اين‌كه به زودى در قيامت بلايى عظيم‌تر و
تلخ‌تر از شكست به سرشان خواهد آمد، و قبلا هم در آغاز خبرهاى تهديدآميز مساله قيامت ذكر شده بود، و گفتار در اين جمله ترقى او را مى‌رساند.
و معناى آيه اين است كه: تمامى عقوبت آنان در شكست و عذاب دنيوى خلاصه نمى‌شود، بلكه عقوبتى كه در قيامت دارند و قبلاً هم بدان اشاره كرده بوديم كه موعد ايشان است عظيم‌تر از هر داهيه و عذاب، و
تلخ‌تر از هر
تلخى ديگر است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَمَرُّ»، ج۴، ص۲۷۸.
